“LUTUNG
KASARUNG”
Kacaturkeun di nagara Pasir Batang, Prabu Tapa Ageung ti
praméswari Niti Suwari kagungan putra tujuh, istri wungkul. Nu kahiji kakasihna
Purbararang, nu kadua Purbaéndah, nu katilu Purbadéwata, nu kaopat
Purbakancana, nu kalima Purbamanik, nu kagenep Purbaleuwih jeung nu katujuh
Purbasari.
Ngaraos
parantos sepuh, Prabu Tapa Ageung ngersakeun ngabagawan, badé tatapa di leuweung.
Nu
dicadangkeun ngagentos ngeuyeuk dayeuh ngolah nagara téh lain Purbararang putra
cikal, tapi bet Purbasari, putra bungsu.
Atuh
munasabah baé, Purbararang asa kaunghak. Amarahna teu katahan, asa dihina asa
ditincak hulu. Purbasari diusir ti dayeuh dibuang ka Gunung Cupu.
Kacaturkeun
di Kahiangan, Guruminda, putra déwata cikalna, titisan Guriang Tunggal, ngimpén
gaduh garwa anu sarupa jeung Sunan Ambu. Saur Sunan Ambu, “Jung, geura boro
pijodoeun hidep. Aya nu sakarupa jeung Ambu. Tapi…ulah torojogan, anggo heula
ieu raksukan…lutung!”